فاطمه خدائی قشلاق؛ شهرام روستایی؛ داود مختاری
چکیده
پژوهش حاضر با هدف پایش روند بیابان‌زایی در محدوده‌ی پیرامونی دریاچه‌ی ارومیه در بازه‌ی زمانی سال2000 تا 2018 میلادی انجام شده است. بدین منظور، در ابتدا، هفت فریم از تصاویر سنتینل-2 مربوط به سال 2018 و ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف پایش روند بیابان‌زایی در محدوده‌ی پیرامونی دریاچه‌ی ارومیه در بازه‌ی زمانی سال2000 تا 2018 میلادی انجام شده است. بدین منظور، در ابتدا، هفت فریم از تصاویر سنتینل-2 مربوط به سال 2018 و سه فریم از تصاویر ماهواره‌ی لندست 5 مربوط به سال 2000 میلادی با استفاده از نرم‌افزار کوانتوم جی آی اس و ENVI 5.3 مورد پیش پردازش و پردازش قرار گرفت و شاخصهای معرف بیابان‌زایی در قالب زوج شاخصهای طیفی آلبدو – شاخص پوشش گیاهی تفاضلی نرمال شده، میزان سبزینگی – ضریب روشنائی، میزان رطوبت – ضریب روشنائی، استخراج شد. بر طبق نتایج حاصل؛ زوج شاخصهای میزان سبزینگی – ضریب روشنائی، میزان رطوبت – ضریب روشنائی، با کسب همبستگی منفی به عنوان زوج شاخصهای معرف بیابان‌زایی انتخاب و نقشه شدت خطر بیابان‌زایی بر طبق آن‌ها تهیه گردید. در جهت صحت‌سنجی نتایج کسب شده، الگوریتم بیشترین درجه‌ی شباهت مورد استفاده قرار گرفت. الگوریتم مذکور، با کسب درجه‌ی صحت 96/91 و ضریب کاپای 95/0 برای سال 2000 میلادی، درجه‌ی صحت 25/91 و ضریب کاپای 89/0در سال 2018 نشان دهنده انطباق مناسب نتایج کسب شده با واقعیت‌های زمینی است.مساحت کلاس‌های خطر شدید (01/5 درصد)، نسبتا شدید (47/11 درصد) و متوسط (12/6 درصد) دارای رشد مثبت و مساحت کلاس‌های خطر ضعیف (17/9 درصد) و بدون بیابان‌زایی (43/13 درصد) دارای رشد منفی است. بنابراین، روند افزایشی درصد مساحت کلاس‌های خطر شدید، نسبتا شدید، متوسط و کاهش مساحت کلاس‌های خطر ضعیف و بدون خطر بیابان‌زایی نشان‌دهنده روند صعودی وقوع بیابان‌زایی در محدوده‌ی مورد مطالعه است.
