فرهاد ذوالفقاری؛ حسن خسروی
چکیده
در این پژوهش با استفاده از روش ایرانی IMDPA، حساسیت اراضی منطقۀ سراوان به بیابانزایی ارزیابی و بررسی شده است. برای این منظور، پس از بررسی و ارزیابیهای اولیه، چهار معیار اقلیم، پوشش گیاهی، خاک ...
بیشتر
در این پژوهش با استفاده از روش ایرانی IMDPA، حساسیت اراضی منطقۀ سراوان به بیابانزایی ارزیابی و بررسی شده است. برای این منظور، پس از بررسی و ارزیابیهای اولیه، چهار معیار اقلیم، پوشش گیاهی، خاک و فرسایش بادی به‌عنوان مهمترین معیارهای مؤثر در بیابانزایی منطقه با شاخصهای متفاوت در نظر گرفته شد. با استفاده از روش فوق، امتیازات هر شاخص در معیار مربوطه مشخص و ارزش هر معیار با محاسبۀ میانگین هندسی امتیاز شاخصهای آن مشخص شد. پس از آن هر یک از معیارها به صورت لایههای اطلاعاتی وارد محیط GIS شدند. با روی‌همگذاری و تلفیق لایههای رستری معیارهای مذکور و محاسبۀ میانگین هندسی معیارها به‌کمک فرمول DM=(SI×WEI×VI×CLI)1/4 و تجزیه و تحلیل آن با استفاده از مدل IMDPA نقشۀ شدت بیابانزایی منطقه به‌دست آمد. نتایج حاصل از این ارزیابی نشان میدهد، 24/45 درصد منطقه از نظر درجه بیابانزایی در کلاس متوسط و 39/54 درصد آن در کلاس شدید قرار دارد و 37/0 درصد منطقه که شامل مناطق مسکونی بود، در هیچ کلاسی قرار نگرفت. معیار اقلیم با ارزش عددی 1/3، بیشترین تأثیر و معیار خاک با ارزش عددی 35/2، کمترین تأثیر را در بیابانزایی منطقه دارد. همچنین معیارهای پوشش گیاهی و فرسایش بادی به‌ترتیب با ارزش‌های عددی 62/2 و 87/2 شدت بیابانزایی شدید را نشان میدهد.
