مسلم سواری؛ مهرداد مرادی
چکیده
خانوارهای روستایی شهرستان هندیجان مانند دیگر روستاییان استان خوزستان در چند سال اخیر به دلیل خشکسالی و افزایش گردوغبار با چالش‌های زیادی مواجه شده‌اند و سطح زیست‌پذیری آنان به‌شدت کاهش یافته است. ...
بیشتر
خانوارهای روستایی شهرستان هندیجان مانند دیگر روستاییان استان خوزستان در چند سال اخیر به دلیل خشکسالی و افزایش گردوغبار با چالش‌های زیادی مواجه شده‌اند و سطح زیست‌پذیری آنان به‌شدت کاهش یافته است. در این زمینه، پژوهش حاضر با هدف کلی تبیین عوامل شناختی تأثیرگذار بر تمایل خانوارهای روستایی شهرستان هندیجان به زیست‌پذیری در شرایط خشکسالی انجام شد. جامعة آماری پژوهش، همة خانوارهای روستایی شهرستان هندیجان واقع در استان خوزستان با تعداد کل 1906 خانوار است. با استفاده از جدول کرجسی و مورگان[1]، 230 نفر از آنها به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای تصادفی با انتساب متناسب انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسش‌نامه‌ای استاندارد است که روایی آن با پانل متخصصان و روایی سازه و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی تأیید شد. در این پژوهش نظریة رفتار برنامه‌ریزی، مبنای کار قرار گرفت. نتایج نشان داد متغیرهای نگرش، هنجار اخلاقی، دانش سازگاری، خودکارآمدگی و حس تعلق مکانی تأثیر مثبت و معنا‌داری بر تمایل به زیست‌پذیری خانوارهای روستایی در شرایط خشکسالی دارند؛ این در حالی است که متغیر هویت فردی و رفتار درک‌شده اثر معنا‌داری بر تمایل به زیست‌پذیری خانوارهای روستایی ندارد. گفتنی است متغیرهای مستقل 5/84درصد از واریانس متغیر وابستة پژوهش (تمایل به زیست‌پذیری) را تبیین کرده‌اند. در این زمینه با توجه به نتایج پژوهش پیشنهاد می‌شود با بهبود دانش سازگاری و خودکارآمدی خانوارهای روستایی، سطح زیست‌پذیری آنان در شرایط خشکسالی بهبود یابد. [1]. Krejcie and Morgan
